درز انبساط در کارشناسی ساختمان

برای جلوگیری از خرابی‌های ناشی از انبساط و انقباض ساختمان بر اثر تغییر درجه حرارت محیط خارج یا جلوگیری از انتقال بار ساختمان قدیمی مجاور به ساختمانی که جدید احداث می‌شود، همچنین در مواردی که ساختمان بزرگ است و از چند بلوک متصل به هم تشکیل می‌شود، باید به کار بردن درز انبساط در محل مناسب پیش بینی شود.

حداقل فاصله ای از ساختمان با اجزای ساختمانی که باید در آن درز انبساط پیش بینی شود، به نوع ساختمان، تعداد طبقات، مصالح مصرفی و آب و هوای محل احداث بستگی دارد؛ بنابراین باید با مطالعه کافی محل اندازه آن را مهندس طراح تعیین کند. در کلیه ساختمان‌های فلزی که طول آنها بیشتر از 50 متر باشد، باید در طول ساختمان درز انبساط پیش بینی کرد. این طول مربوط به ساختمان‌های فلزی و بدون پوشش محافظ است که نباید از 50 متر و یا در ساختمان‌هایی با پوشش محافظ و در حالات خاص نباید از یک صد متر تجاوز کند.

برای پوشاندن و پر کردن فواصل درز انبساط از مواردی استفاده می‌کنند که قابلیت ارتجاعی داشته باشد. باید دقت شود که فاصله درز انبساط به هیچ وجه با مصالح بنایی یا ملات پر نگردد. اگر در هنگام استقرار اسکلت فلزی ستون‌ هایی که در مجاورت یک درز انبساط قرار دارند، به طور موقت به وسیله قطعات فلزی متصل شده‌اند، پس از استقرار، باید این اتصالات بریده شوند تا ساختمان در محل درز انبساط به کلی از قسمت مجاور خود جدا باشد.